آنگاه که بیاد پرواز ملکوتی خویش افتاد، خطاب به علی علیه السلام فرمود:
ابکنی ان بکیت یا خیر هاد
و اسبل الدمع فهو یوم الفراق
یا قرین البتول اوصیک بالنسل
فقد اصبحا حلیفا اشتیاق
ابکنی و ابکی للیتامی و لا تنسی
قتیل العدا بطف العراق
فارقوا اصبحوا یتامی حیاری
احلفوا الله فهو یوم الفراق (21)
ای همسر وفا دارم! اگر خواستی گریه کنی بر من گریه کن، ای بهترین راهنما و اشکها را سرازیر کن که امروز روز جدایی است.
ای همدم بتول! وصیت می کنم تو را به فرزندانم، که همدم شوق و محبت شده اند.
بر من و یتیمان (من) گریه کن. فراموش نکن کشته دشمنی ها را در سرزمین عراق.
آن جاماندگان در حالی صبح می کنند که یتیمان سرگردان (آن بیابانند)، در حالیکه بخدا سوگند می خورند آن روز، روز جدایی است. (22)
(21) ورقة بن عبدالله الازدی عن فضة امة فاطمه علیهاالسلام.
(22) بحارالانوار، ج 43، ص 174 و 178.