آن بانوی فرزانه در خوش گویی و خوشرویی و برخورد انسانی و شایسته با انسان ها به ویژه محرومان و نیازمندان، آموزگار عصرها و نمونه نسل ها بود.
در این مورد ششمین امام نور از مام سرفرازش آورده است که فرمود:
«بشر فی وجه المؤمن یوجب لصاحبه الجنة و بشر فی وجه المعاند المعادی یقی صاحبه عذاب النار.» (1)؛ خوشرویی و ادب در برابر انسان با ایمان، بهشت را برای انسان خوشرو فراهم می آورد و برخورد شایسته و خوشرویی با کسی که با انسان های بدخواه و ستیزه جو مبارزه می کند، انسان را از عذاب آتش سوزان نگاه می دارد.
(1) بحارالانوار، ج 72، ص 401؛ تفسیر امام حسن عسکری، ص 354.