ریحانه ارجمند پیامبر چهره دیگری از اعتراض خود را به صورت مناظره های روشنگرانه با ابوبکر به نمایش نهاد و بارها او را در برابر مردم محکوم ساخت و او که شهامت پذیرش حق را نداشت، به دروغ و دجالگری دست یازید؛ برای نمونه:
در این مورد از جمله آورده اند که:
آن حضرت پس از مصادره فدک از سوی حکومت، در یک مناظره کوبنده از سردمدار کودتا پرسید: هان ای ابوبکر! هنگامی که تو بمیری چه کسی از تو ارث می برد؟ «یا ابابکر! من یرثک اذا مت؟»
او گفت: همسر و فرزندانم.
فرمود: پس چه شده است که دختر پیامبر از پدرش ارث نمی برد؟
«فمالی لا ارث رسول الله؟»
ابوبکر از آن جایی که پاسخ نداشت، به جعل حدیث پرداخت و گفت: پیامبران ارثی بر جای نمی گذارند.
«ان النبی لا یورث»
آن حضرت فرمود:
«ألم یرث سلیمان داود؟»
آیا به صراحت قرآن، سلیمان از داوود ارث نبرد؟ (5) .
آیا یحیی از زکریا ارث نبرد؟ (6) .
آیا قرآن در مقررات ارث نمی فرماید:
«ألم یقل یوصیکم الله فی اولادکم...» (7)
خدا در مورد فرزندانتان سفارش می کند که پسر دو برابر دختر ارث می برد؟
اگر به راستی تو به قرآن و پیامبر ایمان داری و از مقررات قرآن آگاهی، چرا ارث مرا نمی دهی؟
«اعطنی میراثی من ابی رسول الله»
پاسخ او در برابر این روشنگری و استدلال به آیه های قرآن، تنها یک روایت دروغ در برابر آیات بود و بس؛ او می گفت: پیامبران ارث بر جای نمی گذارند.
و بدین سان فاطمه علیها السلام پرچم اعتراض به حق کشی را در چهره مناظره های کوبنده و روشنگرش برافراشته داشت. (8) .
(5) سوره نمل، آیه 16.
(6) سوره مریم، آیه 6.
(7) سوره نساء، آیه 11.
(8) عوالم، ج 11، ص 601؛ الغدیر، ج 7، ص 191.