«عن فاطمة الزهرا علیها السلام قالت: سمعت ابی رسول الله صلی الله علیه وآله فی مرضه الذی قبض فیه یقول و قد امتلات الحجرة من اصحابه: ایها الناس یوشک ان اقبض قبضا یسیرا، و قد قدمت الیکم القول معذرة الیکم، الا انّی مُخَلِّف فیکم کتاب ربّی عز و جل و عترتی اهل بیتی. ثم اخذ بید علی فقال: هذا علی مع القرآن و القرآن مع علی لا یفترقان حتی یردا علیّ الحوض، فأسألکم و ما تخلّفونی فیهما».

از حضرت فاطمه علیها السلام روایت شده که گوید: پدرم رسول خدا صلی الله علیه و آله در آن بیماری که از دنیا رحلت فرمود و در حالی که اتاق پر از صحابه بود، چنین فرمود: ای مردم! نزدیک است که به آسانی روحم گرفته شده و از دنیا بروم. من حجت خود را نزد شما تمام کرده قبلا سخنانی به شما گفتهام. آگاه باشید! من کتاب پروردگار و عترت خود و اهل بیتم را در نزد شما به جانشینی خود گذاشته ام. آنگاه دست علی علیه السّلام را گرفته فرمود: این علی با قرآن است و قرآن با علی است از یکدیگر جدا نمیشوند تا اینکه در کنار حوض بر من وارد شوند، در آنجا از شما پرسش خواهم کرد که سفارش مرا درباره اینان چگونه عمل نمودهاید. (1) .