فاطمه زهرا علیها السلام قربانی دنیاطلبان ریاست طلب و دنیادوست شد. کسانی که همه شرافتهای انسانی، اخلاقیات دینی و اعتقاد به نبوت و امامت و معاد را فراموش کرده و چشم به متاع قلیل دنیا دوختند. بالاترین خطیئه، غصب خلافت و سرقت فدک بود و این خطیئه نبود مگر بخاطر حبّ دنیا.

در برابر این تفکر علی علیه السلام و فاطمه زهرا علیها السلام و خاندان او دارای صفت اخلاقی زهد یعنی بی رغبتی به متاع دنیا و خریدار رضایت خدا بودند. فاطمه زهرا علیها السلام در ارتباط با دنیا می فرماید: "رسول گرامی اسلام فرموده دخترم! آیا دوست داری دعایی تو را بیاموزم که هیچ کسی آن را نمی خواند مگر آنکه خواسته های او تحقق پذیرد؟ در پاسخ پدر فرمودند: "یا اَبَة لَهذا اَحَبُّ اِلَیَّ مِنَ الدُنْیا وَ ما فیها"؛ پدرجان! چنین دعایی از دنیا و آنچه در آن است نزد من محبوب تر است.(8)

همچنین در جائی دیگر حضرت فاطمه علیها السلام فرمودند:

"اِنّی لا اُحِبُّ الدُّنْیا"؛ من دنیای دنیاپرستان را دوست ندارم.

همچنین درباره شکوه و غم های جانکاه حضرت زهرا علیها السلام پیامبر گرامی اسلام به اصحاب خویش خبر داده و فرمود: "دخترم آن چنان در امواج بلاها و مصیبتها غمناک و نگران می شود که دست به دعا برداشته از خدا آرزوی مرگ و شهادت می کند و می گوید:

پروردگارا! از زندگی خسته و روی گردان شده ام و از دنیازدگان، بلاها و مصیبتهای ناگوار دیدم، خدایا! مرا به پدرم رسول خدا صلی الله علیه وآله متصل گردان و مرگ مرا زود برسان." (9)