هر انسان نکته سنجی می داند که در فدک مسئله غصب و اجحاف مالی اگر چه در حد بسیار بالایی بود ولی به عنوان یک ضربه اقتصادی برای حضرت زهرا علیها السلام مطرح نبود، چه آن که حضرت درآمد فدک را صرف فقرا می نمود و در همان ایام که مالک فدک بود و طی چهار سال که درآمد کلان آن را در اختیار داشت، در خانه اش غذای روزانه هم یافت نمی شد و گاهی سه روز همه اهل خانه روزه بودند و با آب افطار می کردند و در همان ایام چادر فاطمه علیها السلام از چند جا وصله داشت.

امیرالمؤمنین علیه السلام در این باره می فرماید: «بدانید که امام شما از دنیایش به دو لباس کهنه و از غذایش به دو قرص نان اکتفا کرده است... بخدا قسم از دنیای شما طلایی جمع نکرده ام، و از غنایم آن چیزی ذخیره نکرده ام، و برای این لباس کهنه ام حتی لباس کهنه دیگری ذخیره نکرده ام و از زمین آن چیزی تصرف نکرده ام و از این دنیا جز به اندازه قوت کمی نگرفته ام و دنیا در نظر من بی ارزش تر و پست تر از آب بینی بز است.

بلی، از آنچه زیر آسمان است فدک در دست ما بود، که نسبت به آن هم عده ای بخلشان برانگیخته شد و عده ای به آن اعتنا نداشتند. خداوند خوب حاکمی است! من فدک و غیر فدک را می خواهم چه کنم»؟ (1).