و در کلمات ارزشمند دیگری به امام علی علیه السلام وصیت کرد:
«اذا انامت فتول انت غسلی و جهزنی و صل علی و انزلنی قبری و الحدنی و سو التراب علی و اجلس عند راسی قبالة وجهی فاکثر من تلاوة القرآن و الدعاء فانها ساعة یحتاج المیت فیها الی انس الاحیاء و انا استودعک الله تعالی و اوصیک فی ولدی خیراً»(8)
وقتی من وفات کردم، تو غسل و کفن مرا به عهده گیر و بر من نماز بگزار و مرا درون قبر قرار ده، دفنم کن و سنگ قبر را بر روی قبرم گذار و خاک بر آن ریز و آن را هماهنگ نما.
آنگاه بالای سرم روبروی من بنشین، و زیاد قرآن بخوان و دعا کن، زیرا در چنین لحظه هایی، میت به انس گرفتن با زندگان محتاج است. من تو را به خدا می سپارم و درباره فرزندانم سفارش به نیکوکاری دارم.
(8) بحارالانوار، ج 79، ص 27.