در حدیث ابن عباس آمده است: علی علیه السلام پس از فوت فاطمه علیها السلام وصیت نامه ای را در کنار سرش دید که در آن نوشته بود:

«بسم الله الرحمن الرحیم، هذا ما اوصت به فاطمة بنت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، اوصت و هی تشهد أن لا اله الا الله، و أن محمدا عبده و رسوله، و ان الجنة حق، والنار حق، و ان الساعة آتیة لا ریب فیها، و أن الله یبعث من فی القبور.

یا علی، انا فاطمة بنت محمد، زوجنی الله منک لأکون لک فی الدنیا والاخرة، انت اولی بی من غیری، حنطنی، و غسلنی، و کفنی باللیل، و صلّ علیّ، و ادفنی باللیل، و لا تعلم احدا، و استودعک الله، و اقرأ علی ولدی السلام الی یوم القیامة.» (2)

بسم الله الرحمن الرحیم، این وصیت نامه فاطمه، دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله است. وصیت می کند در حالی که شهادت می دهد که معبودی جز خدا نیست و حضرت محمد بنده و فرستاده خداست، و بهشت و آتش جهنم حق است، و قیامت خواهد آمد و شکی در آن نیست، و مسلماً خداوند اهل قبور را بر خواهد انگیخت. ای علی! من فاطمه، دختر حضرت محمد صلی الله علیه و آله هستم که خداوند مرا به ازدواج تو درآورد تا در دنیا و آخرت برای تو باشم، تو به من از دیگران سزاوارتر هستی، مرا شب حنوط کن و غسل بده و کفن کن، و شب بر من نماز بگزار و دفن کن و به هیچ کس اطلاع مده. تو را به خدا می سپارم و بر فرزندانم تا روز قیامت سلام می فرستم.

امام سجاد نیز به نقل از پدر بزرگوارش امام حسین علیه السلام فرمود: هنگامی که فاطمه، دختر رسول الله صلی الله علیه و آله بیمار شد، به علی بن ابی طالب علیه السلام وصیت کرد که خبر کسالتش را مخفی داشته و به کسی نگوید حضرت نیز چنین کرد و همان گونه که فاطمه علیها السلام سفارش نموده بود، مخفیانه خود از او پرستاری می نمود و اسماء بنت عمیس رحمها الله نیز او را کمک می کرد.

هنگامی که وفات حضرتش نزدیک شد به امیرالمؤمنین علیه السلام وصیت نمود که امر تجهیز او را خود به عهده بگیرد، و او را شبانه به خاک بسپارد و مزارش را پنهان کند.

امیرالمؤمنین علیه السلام نیز امر تجهیز وی را خود به عهده گرفت و او را به خاک سپرد و مزارش را مخفی داشت. (3)