از نظر اسلام زن حق حضور اجتماعی با رعایت حفظ حجاب را دارد و می تواند همچون مردان در فعالیت های جامعه اسلامی و رهبری آن مشارکت کند. اگر چنین است، پس چرا حضرت زهرا علیها السلام می فرمایند بهترین چیز برای زن این است که کسی در جامعه او را نشناسد؟
درباره با سؤال و روایت نقل شده از فاطمه زهرا سلام الله علیها نکاتی چند به عرض می رسانیم:
- این روایت در بردارنده یک حکم شرعی قطعی نیست، و در بیان یک حکم کلی استثناء ناپذیر نمی باشد. بسیاری از روایات شبیه روایت فوق وجود دارد که شاید در نگاه اول ظاهری مطلق و کلی دارند ولی با توجه به روایات و مستندات دیگر، حکم تخصیص خورده و یا مقید به قیودی میشود که یک بحث تفصیلی است.
- فرمایش حضرت زهرای مرضیه علیها السلام در روایت ذکر شده، به معنای الزام و وجوب نیست، به عبارت دیگر، در عین حال که خروج زن از منزل و حضور او در صحنه اجتماع با رعایت موازین و حدود شرعی جایز شمرده شده است، اما در مواقع غیر ضروری برای زنان بهتر آن است که از اختلاط با مردان اجتناب کنند و این امر منافاتی با حضور علمی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی زنان (با حفظ شئونات و موازین اسلامی) ندارد. چنان که حضرت زهرا علیها السلام خود به جبهه جنگ میرفتند و در غزوه های متعددی همراه با پیامبر (ص) شرکت داشتند و در دفاع از ولایت حضوری فعال داشتند و حتی سخنرانی نمودند تا جایی که در همین راه به شهادت رسیدند.
- بعضی از قیود و محدودیت هایی که در احکام و روایات در مورد زنان وارد شده است به منظور پاسداشت حریم عفاف و سلامت جامعه و از همه مهمتر حفظ کرامت و شخصیت واقعی زن متناسب با رسالت همسری و مادری میباشد و تجربه جهان غرب در آزادی های نامحدود برای ارتباط زنان و مردان در جامعه (به اعتراف اندیشمندان جامعه غرب) تجربه بسیار تلخی است که زمینه انحطاط خانواده و به دنبال آن سقوط جامعه در منجلاب شهوات را فراهم نمود، که از این رهگذر بیشترین ضرر و زیان نصیب زنان جامعه شد و در نتیجه کرامت و شخصیت زن به پایین ترین حد خود تنزل نمود.