امام باقر علیه السلام هر گاه تب طاقتش را می ربود، آب خنکی طلب می کرد و وقتی آب به دستش می رسید و جرعه ای از آن را می نوشید، لحظه ای از نوشیدن بازمی ماند و سپس با صدای بلند تا به حدی که در بیرون خانه نیز شنیده می شد از ته دل مادرش زهرا علیها السلام را صدا می کرد و می فرمود: یا فاطمه بنت محمد "فاطمه ای دختر رسول خدا!" و بدین گونه خود را از سوز تب تشفی می داد و بر خود مرهمی می نهاد و جان و روح خود را با یاد محبوب و توسل به او آرام و عطرآگین می نمود.(14)
(14) سفینة البحار، ج2، ص374، ریاحین الشریعة، ج2، ص119 (به نقل از دلائل الامامة طبری).