پدر برترین بانوی گیتی، «حضرت محمد (ص)»، کاروانسالار انسانیت و بزرگ پرچمدار آزادی و آزادگی است. همان کسی که با همین نام گرانقدر، چهار بار در کتاب ارجمند خدا گرامی داشته

شده و سوره ای نیز به همین نام در تکریم او فرود آمده است. (1) .

همان کسی که خدای جهان آفرین وجود گرانمایه و دین و آیین و راه و رسم آزادی بخش و انسان سازش را برای نجات بشریت برگزید و او را نوید بخش رستگاری و سعادت و هشدار دهنده از

نگونساری و تیره بختی قرار داد: «و ما ارسلناک الا کافة للناس بشیرا ونذیرا» (2) .

شخصیت پر شکوهی که آفریدگار هستی و فرشتگانش بر او درود می فرستند و به توحیدگرایان شایسته کردار و کمال جو نیز فرمان می رسد که هماره بر او درود بفرستند: «ان الله و ملائکته

یصلون علی النبی یا ایها الذین آمنوا صلوا علیه...» (3) .

انسان برتری که خدا به او پایگاهی والا و بالا می بخشد و نویدش می دهد که در پرتو این رابطه خالصانه و عاشقانه اش با خدا و مهر و دلسوزیش نسبت به مردم، او را به مقامی ستوده می رساند:

«عسی ان یبعثک ربک مقاما محمودا» (4) .

و جان گرانقدر او را به گونه ای گرامی می دارد که به آن سوگند یاد می کند: «لعمرک انهم لفی سکرتهم یعمهون» (5) .

و آن حضرت را به آسمان جلال و مقام شکوهبار قرب و اوج عرش و ملکوت پرواز می دهد تا در آن سیر آسمانی نشانه های قدرت خویش را بر آن بنده برگزیده بارگاهش بنمایاند:

«سبحان الذی اسری بعبده لیلا من المسجد الحرام الی المسجد الا قصی...» ((6) .

و او را الگوی شایستگیها و برازندگی ها و کمال و جمال عنوان می سازد و می فرماید:

«لقد کان لکم فی رسول الله اسوة حسنة لمن کان یرجوا الله و الیوم الاخر و ذکر الله کثیرا» (7) .

«و بی گمان برای شما در اقتدا به پیامبر خدا الگو و سرمشقی نیکوست: برای آن کسی که به خدا و روز بازپسین امید دارد و خدا را فراوان یاد می کند.»

و روشن می سازد که خدای فرزانه آنچه شایسته و بایسته است و آن حضرت پیش از انگیزش خویش، آنها را نمی دانست، همه را به او آموخت.

«و انزل الله علیک الکتاب و الحکمة و علمک ما لم تکن تعلم» (8) .

«و خدا کتاب و حکمت بر تو نازل کرد و آنچه را نمی دانستی به تو آموخت.»

و در ترسیم شخصیت اجتماعی و مردم دوستی اش می فرماید:

«فبما رحمة من الله لنت لهم و لو کنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک» (9) .

«و در پرتو رحمت گسترده خداست که تو با اینان این گونه پرمهر و خوشخو هستی، و اگر تندخو و سختدل بودی، بی گمان از گرد تو پراکنده می شدند.»

و در فداکاری و عشق و ایمانش می فرماید:

«طه ما انزلنا علیک القرآن لتشقی...» (10) .

«هان ای طاها! قرآن را بر تو فرونفرستادیم که در رنج افتی، جز این که برای هر آن که می ترسد، مایه پند و اندرزی است.»

و در بشردوستی و خیرخواهی و فداکاری اش برای ساختن جامعه و دنیایی آباد و آزاد و زیبا می فرماید:

«لقد جائکم رسول من انفسکم عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم بالمؤمنین رئوف رحیم» (11) .

«بی تردید پیامبری از خود شما به سویتان برانگیخته شد؛ هر آنچه شما را رنج و آزار دهد، بر او گران می آید. سخت به شما دل بسته است و در هدایت و نیکبختی و نجات شما کوشاست و با ایمان

آوردگان و حق طلبان و عدالت خواهان، پرمهر و مهربان است.»

و آن پیشوای رادی و سرفرازی را موهبت عظیم و نعمت گران خدا به انسان ها وصف می نماید:

«لقد من الله علی المؤمنین اذ بعث فیهم رسولا من انفسهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمة...» (12) .

«به یقین، خدا بر توحیدگرایان و شایسته کرداران، منت نهاد که پیامبری از خودشان در میان آنان برانگیخت، تا آیات خدا را برایشان بخواند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت به آنان بیاموزد....»

همو که قرآن در وصف شخصیت اخلاقی و انسانی اش، خلق و خوی پرشکوه او را بسان قرآن و عرش خویش عظیم می شمارد و می فرماید:

«إنک لعلی خلق عظیم» (13) .

«به راستی که تو دارای خلق و خوی شکوهبار و تحسین برانگیزی هستی.»

چرا که او به تنهایی به همه برازندگی ها و ویژگی های برجسته پیامبران، آراسته بود؛ به سپاسگزاری و حق شناسی نوح، به دوستی ابراهیم، به اخلاص موسی، به راستی اسماعیل، به شکیبایی

یعقوب، به پایداری ایوب، به جوانمردی و زیبایی یوسف، به فروتنی داوود، به حشمت و معنویت سلیمان، به شهامت و شجاعت صالح، به بشردوستی هود، به ستم ستیزی لوط، به مهربانی و دلسوزی

زکریا، به صلح دوستی و آزادگی مسیح و... و به تنهایی نشانگر همه والاییهای آنان بود؛ چرا که خلق و خوی انسانی و سبک و سیره آن پیشوای بزرگ، بسان قرآن بود؛ درست همان گونه که

معارف و مفاهیم زیبا و دلنواز قرآن، بی کران و جاودانه است، رفتار و کردار آن حضرت نیز زیبا، پرجاذبه و وصف ناپذیر بود.

«کان خلقه القرآن، یعنی کما ان معانی القرآن لا تتناهی کذلک اوصافه الجمیلة الدالة علی خلقه العظیم لا تتناهی.» (14) .

آری، پدر ارجمند و گرانمایه فاطمه (س) چنین بزرگ مرد پرشکوه و بی نظیری است، و این نخستین امتیاز آن بانوی فرزانه و بی همتاست.