رسول خدا در سن 25 سالگی با غلام خدیجه که «میسره» نام داشت، مال التجاره خدیجه را به شام برد. خدیجه چون زنی بسیار ثروتمند و دارای شرف و عظمت بود و به کار تجارت اشتغال

داشت، برای حمل و نقل کالاهای تجارتی خود کسانی را به کار می گرفت تا مال التجاره اش را به نقاط دیگر همچون شام ببرند. در یکی از همین سالها جناب ابوطالب بر اثر خشکسالی و قحطی

چاره را در این دید که با موافقت رسول خدا از خدیجه بخواهد که آن حضرت را برای تجارت مأمور کند. خدیجه با این پیشنهاد موافقت نمود و از پیامبر برای سفر بازرگانی به شام دعوت کرد.

رسول خدا با میسره به شام رفت و در این سفر تجارتی، از برکت وجود آن حضرت سود بسیاری عاید خدیجه شد. میسره علاوه بر ماجرای تجارت، کرامات محمد (ص) و آنچه را راهب شامی درباره

عظمت او گفته بود، برای خدیجه بازگفت. خدیجه از امانتداری، دلاوری، کاردانی، تیزهوشی و سختکوشی محمد (ص) بسیار خوشحال شد و عشق و علاقه او به رسول خدا او را بی طاقت ساخت.

خدیجه پیش از این نیز چیزهایی در وصف جوان قریش شنیده بود.

روزى خدیجه در جمع کنیزان و خدمتکارانش نشسته و دانشمندى از دانشمندان یهود، در مجلس حاضر بود. رسول خدا (ص) از آنجا عبور کرد. عالم یهودى، چون حضرت را دید، شناخت و از

خدیجه خواهش کرد که حضرت را به آن مجمع، دعوت کند. خدیجه کنیزى را در پى حضرت فرستاد و از ایشان دعوت کرد که در آن جمع حاضر شود. عالم یهودى، نشانه های نبوت را در حضرت

مشاهده کرد و گفت: به خدا قسم، این خاتم نبوّت است ... به حقِ کلیم خدا، او پیامبر آخرالزّمان است . پـس خوشا به حال کسى که این بزرگوار، همسر او باشد. (24) .

بانوی قریش تصمیم گرفت به نکاح پیامبر درآید و شرف دنیا و آخرت را برای خود کسب کند. او بهترین، شرافتمندترین، ثروتمندترین و زیباترین زن قریش بود و و بزرگان قوم، به ازدواج با او طمع

داشتند. بزرگـان قریش از او خواستـگـارى کرده و حاضر شده بودند براى مهریه او، اموال فراوانى بـپـردازند که از آن جمله عُقْبَةِ بن اَبى مُعَیْط، صَلْتِ بن ابى یَهاب ، ابوجهل و ابوسفیان بودند، ولى

این بانوى بزرگ که مطلوبش فضائل انسانى بود، دست ردّ به سینه همه آنها زد و رسول خدا (ص) را به خاطر فضایل اخلاقى، شرافت، عزت نفس و صفات پسندیده انسانى، برگزید.(25) .

خدیجه با دوستش نفیسه به مشورت پرداخت و او را برای وساطت خدمت رسول الله صلی الله علیه و آله فرستاد. نفیسه خدمت آن حضرت رسید و پرسید که چرا حضرت برای خود زنی به همسری

اختیار نمی کنند؟! پیامبر فرمود: چیزی ندارم تا زن بگیرم. نفیسه گفت: اگر من برای تو زنی صاحب مال و جمال و شرف که تمام مخارج ازدواج را بر عهده گیرد و بعد از ازدواج هم از نظر مؤونه

زندگی کاملا آسوده باشی، آماده نمایم، قبول می کنی؟ پیامبر فرمود: آری، چرا قبول نکنم! نفیسه قضیه را برای خدیجه نقل کرد و او بسیار خوشحال گشت و مقدمات کار با خواستگاری عموهای

پیامبر، یعنی جناب ابوطالب و حمزه فراهم شد. سرانجام، خدیجه به عقد پیامبر درآمد که این واقعه دو ماه پس از بازگشت آن حضرت از شام بود.

زندگی بین این زن و شوهر آغاز شد و خدیجه مدت بیست و چهار سال و یک ماه با رسو ل الله زندگی کرد و برای آن حضرت دو پسر و چهار دختر به دنیا آورد:

- عبدالله که ملقب به طیب و طاهر بود.

- قاسم که کنیه رسول خدا به نام او بود و حضرتش را ابوالقاسم می گفتند.

- زینب

- رقیه

- ام کلثوم

- فاطمه زهراء (س).

پسران رسول خدا در حیات آن حضرت از دنیا رفتند.

اما سرانجام دختران: زینب به عقد ابوالعاص بن ربیع درآمد و از او دختری آورد به نام امامه. امامه کسی است که علی علیه السلام پس از شهادت فاطمه علیهاالسلام بر حسب وصیت آن حضرت او

را به زنی گرفت. این بانو با فرزندان فاطمه علیهاالسلام فوق العاده مهربان بود و بعد از شهادت امیرالمؤمنین به عقد مغیرة بن نوفل بن حارث بن عبدالمطلب درآمد و قبل از وفات شوهرش از دنیا

رفت و ابوالعاص پدر امامه خواهرزاده خدیجه است؛ زیرا مادر ابوالعاص، هاله دختر خویلد خواهر خدیجه بود و زینب مادر امامه در سال هفتم هجری در مدینه از دنیا رفت.

اما رقیه، او به عقد عتبه ابن ابی لهب درآمد که پیش از آن که با او نزدیکی کند او را به سبب فشاری که پدرش ابولهب بر او وارد می آورد طلاق داد. رقیه بعد از طلاق گرفتن از عتبه به عقد

عثمان بن عفان درآمد و از او پسری به نام عبدالله به دنیا آورد که در سن کودکی از دنیا رفت. رقیه در زمره کسانی بود که به اتفاق شوهرش به حبشه هجرت کرده بود. او سرانجام در مدینه هنگام

جنگ بدر از دنیا رفت.

ام کلثوم: او پس از فوت خواهرش رقیه به عقد عثمان درآمد و در خانه عثمان از دنیا رفت. لیکن برخی از مورخین را عقیده برآن است که این دخترها را خدیجه از دو شوهر قبل داشته است که در

خانه پیامبر بزرگ شدند و دختران آن حضرت نبودند.

آخرین فرزندی که خدیجه برای رسول خدا به دنیا آورد و آیه شریفه «انا اعطیناک الکوثر» را جامه عمل پوشانید، حضرت فاطمه علیهاالسلام بود که در روز جمعه بیستم جمادی الثانی پنج سال بعد

از بعثت رسول خدا قدم به این دنیای پرآشوب نهاد و با قدومش به عالم ماده حیاتی معنوی بخشید.